منظر شهری و زیباسازی آن یکی از عوامل مهم در ایجاد تصویر ذهنی مثبت و ارتقای تجربه زیباشناختی شهروندان هر جامعه محسوب می‌شود. درهم‌آمیختن فنون طراحی منظر با ارزش‌های زیست محیطی و اکولوژیک، از جدیدترین تدابیر و راهکارهای نیل به توسعه پایدار در عصر حاضر است. جستار حاضر با هدف شناسایی میزان دغدغه و توجه تعالیم اسلامی در رویارویی با مفاهیم یادشده، با الگویابی از مؤلفه‌ها و رویکردهای مطرح در زیبایی‌شناسی شهری به تشریح قواعد فقه شهری پرداخته و گستره کارایی آن را مورد ارزیابی و تبیین زیبایی‌شناسانه قرار داده است. روش پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی بوده و با مراجعه به منابع کتابخانه‌ای سامان یافته و با توجه به ماهیت میان رشته‌ای موضوع به تطبیق و ترکیب نظریات مطرح در دو حوزه زیبایی‌شناسی و فقه شهری پرداخته است. لازم به ذکر است که مقصود از فقه شهری، سلسله آموزه‌های شرعی و قواعد فقهی ناظر به آداب و بایسته‌های شهرنشینی می‌باشد که حسب تتبع جستار حاضر از دل میراث مکتوب فقهی قابل شناسایی، استخراج و تطبیق با موضوع مزبور است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می‌دهد که با بهره‌گیری از قواعد موجود در میراث مکتوب فقهی از قبیل قاعده سلطنت، اتلاف، تسبیب و لاضرر، و در آمیختن آن‌ها با روش‌ها و رهیافت‌های زیبایی‌شناسانه، می‌توان به کارآمدی و اثرگذاری بیشتر این موازین در مدیریت مکان و منظر شهری نائل آمد. همچنین یافته‌های تحقیق بیانگر آن است که دغدغه توجه به محیط زیست و رویارویی انسان با فضای شهری از جمله مباحثی است که مورد توجه فقها قرار گرفته است.
پیوند مجله / همایش
دانشگاه بزرگمهر در نرم افزار بله
ربات دانشگاه بزرگمهر کانال دانشگاه بزرگمهر کانال معاونت دانشجویی و فرهنگی کانال آموزش دانشگاه سایت پیام رسان بله