مقاصد و اهداف سیاحت و گردشگری از منظر آموزه های قرآنی و میراث روایی
کپی شد
تاریخ ثبت: 28 شهریور 1399
نویسندگان: علی محمدیان
کلمات کلیدی: سیاحت، گردشگری، قرآن، روایات
طرح مسئله: بی تردید آموزه های قرآنی و روایی که از منبع لایزال الهی سرچشمه می گیرند، حاوی پیامهای حیاتبخش و جاویدانی هستند که در جهت هدایت آدمیان به سوی سعادت بیان شده و حیات طیبه انسانی را به افراد بشر می‌نمایانند. این دو منبع شریف از دیرباز به منزله آبشخور و سرچشمه ای برای اهل تحقیق و جستجوگران حقیقت بوده اند. باید گفت اگرچه گردشگری و سیاحت از مفاهیمی هستند که در بادی امر بنظر می رسد در جهان مدرن مطرح شده اند؛ لکن تتبع در آموزه های قرآنی و نیز میراث روایی بیانگر آن است که شرع مقدس از این جنبه زیست بشری نیز غافل نبوده و رهنمودها و غایاتی را برای سیر و سیاحت ذکر نموده است. لذا تبیین موارد مزبور در کتاب و سنت به جهت اینکه بیانگر دیدگاه خداوند خالق طبیعت در مسئله است، می تواند از اهمیت والایی برخوردار باشد
روش پژوهش: شیوه پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی بوده و با مراجعه به منابع کتابخانه ای سامان یافته است. نگارنده با جستجو در قرآن و میراث روایی، مواردی را که می توانند به نحوی به موضوع بحث مرتبط باشند جمع آوری و تدوین نموده است.
یافته ها: یافته های پژوهش نشان میدهد مقاصد سیاحت و گردشگری در لسان آموزه های شرعی متنوع بوده و گستره چشمگیری دارد. برخی از اهداف گردشگری در آموزه های دینی عبارتند از: 1- عبرت اندوزی و توجه به معاد. 2- افزایش تجربه و آگاهی. 3- تفکر در خلقت. 4- ابتهاج و تندرستی بدنی
نتیجه گیری: برآیند پژوهش نشان میدهد سیاحت و گردشگری مورد تأیید شریعت مقدس اسلام قرار گرفته و ضمن تبیین اصول و قواعد کلی آن در کتاب و سنت، ثمرات متعددی نیز بر سیاحت مترتب شده است؛ لذا اگرچه صنعت توریسم با گستردگی کنونی از اقتضائات عصر جدید است؛ اما شریعت نیز در این زمینه رهنمودهای عملی و عینی ممتازی ارائه نموده است.
