اجرای همه جانبه دین جز در پرتو حاکمیت دینی میسور نیست اما آسیب هایی در مسیر اعمال حاکمیت دینی وجود دارد که شناخت و پرهیز از آن ضروری است. در اندیشه سیاسی اسلام، صلحمداری همواره اولویت داشته و جنگ، تنها به ضرورت و در راستای نهادینهسازی صلح، تجویز شده است. بداندیشی، خشونت طلبی، صلحگریزی و ایجاد فضایی ملتهب در سیاست داخلی و خارجی توسط حکومت دینی از مهمترین آسیب هایی است که پیش روی تحقق اندیشه سیاسی اسلام در موضوع تعاملات قرار دارد. وجود قوانینِ ناسازگار با اندیشه دینی و حضور حاکمانی که پیام محوری دین در این مقوله را دریافت نکرده اند موجب بروز این آسیبها می شود. ظهور این آسیبها علاوه بر اینکه هزینه مادی و معنوی فراوانی به جامعه وارد می سازد، سبب گسترش اندیشه ناصحیحِ ناکارآمدی دین در حوزه سیاست و مدیریت می شود. پژوهش حاضر با تدقیق در منابع معتبر دین اسلام با محوریت قرآن و نهجالبلاغه و با بهره گیری از روشی اسنادی به توصیف و تحلیل خطرات و آسیبهای صلحمداری پرداخته است.
