تقلب را مانندسایر بزه های اجتماعی میتوان باسه عامل بزهکار با انگیزه ، بودن اهداف متناسب با انگیزه تقلب و نبود یک سرپرست هوشیار یا یک سامانه کنترلی باکیفیت تبیین نمود.تقلب یکی از مهمترین موضوعاتی که درحسابداری و حسابرسی صورتهای مالی و در دیگرحسابرسیها که هر سازمانی با آن روبرو است مطرح می شود. شناخت متغیرهاى زمینه ساز بروز تقلب،ضرورتی برای سازمانها به شمار میرود.از این رو سازمانها بایستی برنامههاى کنترلی سازمانى را به سمت وسویی پیش برندکه امکان فرصت دهى به افراد مستعد به تقلب،کاهش یابد. یکى ازکاستیهاى بزرگ سامانه آموزشى، بی توجهی به پدیده تقلب است. تا جایی که اینگونه مباحث درساختاربرنامه آموزشى (بویژه درایران) کمترموردتوجه قرارگرفته است. حسابرسان بایستى ماهیت تقلب رادرک کنند. همچنین آنها باید زمینههاى رخداد، علتهاى احتمالى،کنترلها و راهکارهای کشف رفتارهاى متقلبانه را بشناسند. دراین پژوهش تعاریف واژههای تقلب، فساد، سهل انگاری و وجه تمایز هر یک با دیگری بیان شده است.همچنین انواع تقلب وانگیزه تقلب وسپس مسئولیت حسابرسان و کسان دیگر شرح داده شده است. این مقاله علاوه بر تشریح پیشینه پژوهش های انجام شده و ارائه الگوهای تقلب به این موضوع می پردازد که روش های کشف و پیش گیری از تقلب کدامند؟ مدیریت ریسک تقلب چیست؟ نوسان مسئولیت حسابرسان نسبت به کشف تقلب چگونه بوده است و چه نگرش هایی برای ردیابی تقلب وجود دارد؟ نتایج نشان میدهد که افراد به علت وجود سه عامل گرایش(دلیل تراشی)، انگیزه(فشار) و فرصت طلبی مرتکب تقلب میشوند و حسابرسان باید درحسابرسی خود ازنبود تحریف با اهمیت اطمینان معقول کسب کنند. باوجوداین باز هم حذف کامل همه خطر های تقلب رویایی دست نیافتنی یا غیر اقتصادی است
