محاسبات ابری، منابع مجازی مختلفی را مدیریت میکند و این تعدد منابع، زمانبندی را تبدیل به یک مولفهی بحرانی میسازد. در فضای ابری، مشتری میتواند از هزاران دارایی مجازی برای هر نوع وظیفهای استفاده کند. در نتیجه، زمانبندی دستی یک راهحل معقول نیست. ایدهی اصلی پنهان در زمانبندی وظیفه، به حداقل رساندن اتلاف وقت و به حداکثر رساندن بازدهی منابع است. محققین مختلفی زمانبندی وظیفه را در گذشته بررسی کردهاند. این مقاله، سعی دارد تا بررسی جامعی در مورد استراتژیهای زمانبندی و شاخصهای مناسب مربوطه در فضای محاسبات ابری ارائه کند. در تحقیق جاری مسائل متنوع مربوط به روشهای زمانبندی و محدودیتهایی که باید به آنها رسیدگی شود، مورد بحث قرار میگیرد. پروسههای زمانبندی مجزا از جهت یافتن خصوصیاتی که باید در سیستم لحاظ شود و مواردی که باید از آنها صرفنظر شود مورد بررسی قرار میگیرد. پیشینه تحقیقات بر اساس سه چشمانداز مختلف روشها، کاربردها و معیارهای مبتنی بر پارامتر سازماندهی میشوند. علاوه براین، چشمانداز تحقیقات آینده در ارتباط با زمانبندی مبتنی بر محاسبات ابری هم ترسیم میشود.
