مطالعه نابرابری ها در نواحی جغرافیایی یکی از کارهای ضروری و پایه ای برای برنامه ریزی و اصلاحات در جهت تامین رشد اقتصادی و اجتماعی است. این تحقیق درصدد آن است تا میزان نابرابری فضایی بین شهرستان های استان کردستان را از نظر شاخص های توسعه تحلیل کند. با توجه به ماهیت موضوع نوع تحقیق کاربردی و روش آن توصیفی –تحلیلی است با استفاده از مدل تصمیم گیری چندمعیاره ویکور شهرستان ها از لحاظ شاخص های توسعه رتبه بندی و سطح بندی شدند و میزان نابرابری منطقه ای با استفاده از روش ضریب پراکندگی به دست آمد. در بخش توصیفی اطلاعات به صورت کتابخانه ای و از وب سایت مرکز آمار ایران و سالنامه آماری سال 1392 استان کردستان جمع آوری شد. برای تحلیل نابرابری بین شهرستان ها از 22 شاخص تلفیقی ( اقتصادی ، اجتماعی، فرهنگی،آموزشی، بهداشتی و...) استفاده شد و شهرستان سنندج در رتبه یک و بالاترین سطح برخورداری قرار گرفت و شهرستان های دیواندره ، دهگلان و سروآباد در رتبه های پائین و آخرین سطح برخورداری قرار گرفتند. با توجه به نتایج به دست آمده از شاخص های توسعه میزان نابرابری شهرستان ها با روش ضریب ویژگی 68/1 است که بیانگر نابرابری و عدم تجانس شهرستان های استان است. برای شاخص سازی و محاسبات مورد نیاز از نرم افزار EXCEI و برای استخراج نقشه های مورد نیاز از نرم افزار GIS استفاده شد. . نتایج حاکی از آن است که نابرابری در برخورداری از شاخص های توسعه بین شهرستان های استان کردستان وجود دارد..
