کلمات کلیدی: اقتضای عقد نکاح تنصیف مهر استقرار مهر شرط ضمن عقد دخول
پس از پذیرش اینکه اقتضای ذات عقد نکاح برقراری رابطه‌ی زناشویی و تحقق دخول نیست، یکی از فروعات مترتب بر آن، وضعیت مهر از حیث استقرار و تزلزل در فرض شرط عدم نزدیکی است که آیا پس از وقوع عقد، همانند موارد اطلاق عقد، مالکیت زوجه نسبت به نیمی از مهر مستقر و نیمی دیگر متزلزل است یا اینکه مالکیت او به صرف وقوع عقد نسبت به کل مهر استقرار می‌یابد؟ نویسندگان پس از تحلیل و بررسی ادله و آرای فقها و حقوقدانان به شیوه‌ی تحلیلی- اسنادی بر آن شده‌اند که عمل دخول شرط لازم و عامل انحصاری برای استقرار مهر بوده و در صورت شرط عدم دخول، هرچند وجوهی بر استقرار تمام مهر قائم است، اما این وجوه قابل خدشه بوده و در مقابل، وجوهی از قبیل انتفای مشروط در صورت انتفای شرط، صدق عنوان زوجه‌ی غیر‌مدخوله در صورت وقوع طلاق، امکان تنقیح مناط از موارد ثبوت نصف مهر در صورت فسخ قبل از دخول، بر تنصیف مهر در فرض مذکور دلالت دارد؛ از این رو قول به تنصیف مهر در صورت شرط عدم نزدیکی مستدل و موجه دانسته شده است.
