بدون تردید حکومت بویژه آنگاه که بر مدار حق حرکت کند و بر سر اصول خویش با دیگران معامله نکند، با دشمنانی روبروخواهد شد که تمام تلاش خود را به کار خواهند گرفت تا آن حکومت را ساقط و یا تضعیف نمایند. برای مقابله با این دشمنان زورگو و تمامیتخواه همدلی و همکاری حکومت و مردم ضروری است. هر کدام از این دو اگر در انجام رسالت خویش کوتاهی کنند، استکبارستیزی با موفقیت همراه نخواهد شد. در حکومت علی که ایشان تمام همت خویش را در مسیر استکبارستیزی به کار میگرفت، گاه برخی افراد و گروهها به جای همراهی با ایشان موانعی در این مسیر ایجاد میکردند. شناخت این موانع و پیشگیری از بروز آن برای تمامی ادوار و اعصار از اهمیت و ضرورت برخوردار است. دنیامداری، تفرقه، تلون، سستی و ضعف، جمود و جهالت و پیمان شکنی برخی افراد اثرگذار و همچنین تبعیت مردم از ایشان از مهمترین موانعی بود که علی(ع) در مسیر استکبارستیزی خویش با آن مواجه بود. ظهور و بروز این مؤلفهها همواره حکومتها را با خطری جدی در جریان استکبارستیزی روبرو میسازد. پژوهش حاضر با هدف شناساندن موانعی که توسط مردم در مسیر استکبارستیزی پدید میآید به تحلیل این موانع با محوریت دوران خلافت حضرت علی(ع) پرداخته است.
